Η εμπειρία από τις γέννες μου

''Ένα θετικό test εγκυμοσύνης ήρθε και μου άλλαξε όλη μου την ζωή.''

 Έκλαιγα από χαρά και αμέσως το μυαλό μου γέμισε άγχος, φόβο, απορίες. Η ημέρα της γέννας ήταν τόσο μακρινή στην σκέψη μου, μέχρι την στιγμή ενός ραντεβού στο ιατρείο της γυναικολόγου μου για μία εξέταση ρουτίνας, όπου έμαθα ότι έχουμε πρόβλημα. 

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολες. Καταφέραμε, βδομάδα με την βδομάδα να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε την ανάπτυξη του μωρού μας. Φτάσαμε στη 33η εβδομάδα της κύησης και η γιατρός μας είπε ότι απόψε θα πρέπει να γεννήσω. Μέσα σε μιάμιση ώρα είχαμε πάει σπίτι, μαζέψαμε τα απαραίτητα που θα χρειαζόμουν για εκείνο το βράδυ στη κλινική και φύγαμε. Αφού έγινε όλη η προετοιμασία για το χειρουργείο, αναγκαστικά καισαρική, ξεκίνησε η γέννα. Πολλοί άνθρωποι από το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον γνωρίζουν το παράπονό μου. Αυτό είναι ότι δεν κατάφερα να ζήσω ένα φυσιολογικό τοκετό, να βιώσω όλη αυτή την μαγική διαδικασία που περιγράφουν πολλές μανούλες και που όπως λένε και οι ίδιες δεν θα το άλλαζαν με τίποτα. Έτσι λοιπόν στις 00:05 τα μεσάνυχτα άκουσα το πιο γλυκό κλάμα όλου του κόσμου.

Ο μικρούλης μας γεννήθηκε 1880 γραμμάρια και 42 εκατοστά, οπότε έπρεπε να τον μεταφέρουν άμεσα στην ΜΕΘΝ. Έμεινε εκεί για δεκατρείς μέρες. Από την ημέρα που πήρα εξιτήριο, πήγαινα καθημερινά από τις 9:00 το πρωί μέχρι τις 22:00 το βράδυ για να τον βλέπω τρεις φορές για ένα τέταρτο. Όλες αυτές τις ώρες ήμουν στο κυλικείο της κλινικής, και ίσως εκεί οφείλεται και το γεγονός ότι άργησα να αναρρώσω, δεν ξεκουράστηκε το σώμα μου όπως κάθε λεχώνας. Σκεφτόμουν μόνο πότε θα έρθει η στιγμή που θα μου πουν: Μπορείτε να πάρετε το παιδάκι σας στο σπίτι! Και αυτό έγινε. Σήμερα ο Βασίλης μου είναι τεσσάρων χρονών και είναι υγιέστατος, πραγματικός μαχητής!

Η δεύτερη εγκυμοσύνη και η γέννα μου ήταν τελείως διαφορετική εμπειρία. Είχαμε εντοπίσει με την γυναικολόγο μου την αιτία που είχαμε πρόβλημα στη πρώτη εγκυμοσύνη, έκανα καθημερινά αντιπηκτικές ενέσεις, οπότε όλα κύλισαν ομαλά. Το άγχος φυσικά και υπήρχε, ειδικά όταν πλησίαζε η εβδομάδα της κύησής μου που είχαμε μάθει για το πρόβλημα στον Βασίλη. Όμως όταν ήρθε το ραντεβού εκείνο, η εγκυμοσύνη εξελισσόταν απόλυτα φυσιολογικά. Κατάφερα να φτάσω στη 38η εβδομάδα χωρίς κανένα θέμα. Έφτασε ξανά η μέρα της γέννας αλλά αυτή την φορά το άγχος μου αφορούσε μόνο το κομμάτι του χειρουργείου. Την πρώτη φορά έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ένιωθα ότι δεν χάρηκα τίποτα. Πίστευα ότι θα είναι πάλι το ίδιο. Παρ' όλα αυτά τα καταφέραμε ξανά και στις 12:05, το μεσημέρι αυτή την φορά, άκουσα ακόμη ένα υπέροχο κλάμα και αντίκρισα το δεύτερο αγοράκι μου, τον Αλέξανδρο, υγιέστατος. Γεννήθηκε 2870 γραμμάρια και 48 εκατοστά και τώρα είμαστε επτά μηνών.

Τις γέννες μου τις χρωστάω στην υπέροχη γιατρό μου, Αλεξάνδρα Κυριαζάκη, η οποία εκτός από εξαιρετική επιστήμων είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος, ήρεμη δύναμη. Της είμαι ευγνώμων που έχω αυτά τα δύο υπέροχα αγγελούδια και για το όμορφο ταξίδι της μητρότητας που ζω καθημερινά. Μα πιο πολύ είμαι ευγνώμων για αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο που γνώρισα και έχω στην ζωή μου, τον σύζυγό μου, που με έχει στηρίξει και μου έχει δώσει τόση αγάπη και συνεχίζει να το κάνει καθημερινά. 

Αυτή λοιπόν είναι η δική μου εμπειρία από τις γέννες των παιδιών μου. Μπορείτε να επισκεφθείτε και το profile μου στο Instagram και να συζητήσουμε τις δικές σας εμπειρίες ακόμη και θέματα που απασχολούν τις νέες μανούλες. Περιμένω τα σχόλια σας!